28 Nisan 2018

Paradigmanın İflası


Paradigmanın İflası
Yordam Kitap Basımına 
Önsöz

Fikret Başkaya

Paradigmanın İflası Nisan 1991’de yayınlandı. Geride kalan dönemde köprülerin altından çok sular aktı ve nice alametler belirdi... 1991 yılında Kürt illerinde “olağanüstü hâl” yönetimi vardı. Bölge, bir “olağanüstü vali”nin insafına terk edilmişti... Şimdilerde “Misak-ı Milli”nin tamamında “olağanüstü hâl” rejimi geçerli ve üstelik, “olağanüstü hâl” olağanlaşmış, şeylerin “normal haline” gelmiş bulunuyor...
Paradigmanın İflası yayınlandığı günden beri kitapçı raflarından hiç inmedi. Kitabın mazhar olduğu bu istikrarlı ilginin nedeni, herhalde şeylerin gerçeğine dokunan bir kitap olmasıydı. Geride kalan dönemde kaç basımı yapıldığını bilmiyorum. Bugüne kadar da noktasına virgülüne dokunmadım, ne bir ek yaptım ve ne de bir önsöz yazdım. Ta ki, Yordam Kitap’ın yayın yönetmeni dostum Hayri Erdoğan, elinizdeki basım için benden bir önsöz yazmamı isteyinceye kadar...

Yolun sonu: sürdürülemezlik

O halde sadede gelebiliriz. Geride kalan dönemde iflas neden derinleşti, işler neden sarpa sardı, toplum yaşamının tüm alanlarında gösterge ışıkları neden kırmızıya döndü veya dönmekte? Neden ekonomik temel aşındı, sistem neden patinaj yapıyor? Neden tüm değerler aşındı, kültür çürüdü, etik değerler yerlerde sürünüyor? Neden “değer ölçüsü” ve “nirengi noktası” kayboldu? Neden toplum kimlikler temelinde kutuplaştı? Dinci gericilik neden toplumu ve devlet aygıtını kuşattı? Ve neden artık metalaşmamış, paralılaşmamış, özelleştirilmemiş, bir kâr aracına dönüştürülmemiş, soysuzlaşmamış bir şey kalmadı? Ekolojik yıkım neden hızını ve yoğunluğunu artırdı? Velhasıl toplumun üzerinde durduğu temel neden aşındı ve neden bir sürdürülemezlik durumu ortaya çıktı? Bütün bu sorular, şimdilerde neden despotik bir rejimin dayatıldığının cevabını da içeriyor olmalıdır... Artık “burjuva demokrasisi”nin kırıntısının bile esamesi okunmuyor!

Ülkenin gerçek “manzarası” böyle olsa da, egemen söyle farklı. İktidar sahipleri Türkiye’nin harikalar yarattığını söylüyor. Aslında ülkenin varını-yoğunu talan etme, yağmalama hususunda harikalar yarattıkları doğrudur... Boşuna, nereye bakıldığı değil, nereden bakıldığı önemlidir denmemiştir...

25 Nisan 2018

10 Nisan 2018

DEİZM ve GENÇLİK

DEİZM ve GENÇLİK

Yeşim Demir

ÖNCE Deist ne anlama geliyor ona bakalım:
Yaradancılık anlamına gelen Deizm, dünyaya veya evrenin işleyişine müdahale etmeyen “tek Tanrı” olduğuna inanan ve tüm dinleri reddeden bir inanç biçimidir. Deizm peygamber, kutsal kitap, cennet, cehennem, melek, şeytan gibi kavramları kabul etmez. Onlara göre mutlak bilgiye ulaşmanın yolu vahiy ve peygamberden geçmez. İnsan aklı yeterlidir, kitaplara gerek yoktur. Tanrı aracı kullanmaz!... “Evrenin bütünü Tanrı’dır” der. Hiçbir Deist, iyi birey olmak için peygambere ve kitaplara ihtiyaç duymaz.
İmam Hatipli öğrencileri bilmem ama gençliğin çoğu deist hatta Ateist. Çünkü onlar sorup sorguluyor ve akılcı cevaplar istiyorlar: 
Neden Tanrı’nın küçücük çocuklara tecavüz edilmesine sessiz kaldığını,
 Hayvanlara yapılan işkenceye müsaade ettiğini,
Dünyadaki kötülükleri neden topyekûn engellemediğini,
Din adamlarının ve kitapların aracılığına neden ihtiyaç duyduğunu,
Dindarların kendi aralarında dahi anlaşamadıkları bu konunun onların vasıtasıyla anlatılmasına nasıl izin verdiğini,
Yarattığı dünyaya ve insanlığa gönderdiği dinlerin savaşlara sebep olduğunu nasıl görmediğini...
Bunun gibi birçok neden sıralıyorlar.
Cevap verebiliyor muyuz!...
Ben şöyle düşünüyorum örneğin: Yaradılış ve varoluş düzleminde kafa yoranların ilk durağı Deizm (yukarıda açıkladım), okumalar ve düşünce düzlemi yükselince de Agnostisizm (Tanrı’nın varlığının ya da yokluğunun bilinemez olduğunu savunma [Bilinemezcilik/Laedriye]) giriyor devreye… Son durak da tahmin edeceğiniz gibi, “Ateizm”…
Gerçi bizim coğrafyamızda Ateist olmak, yani Tanrı’nın yokluğu temelinde yaşamak pek de kolay değil. Meşhur bir söz vardır, “Batan gemide Ateist olmaz!” şeklinde…
Ateizm temelinde en sıkı nutku attığınız günün ertesinde, çaresiz, zor bir durum karşı- sında kendinizi -hem de en hazin bir şekildeFatiha’yı okurken bulabilirsiniz?! Batı, yüzlerce yılda Ateizm’i içselleştirdi ama bizim için henüz aynı şey geçerli değil…
Bu yazının alındığı kaynak  ve devamı için tıklayın: YEŞİM DEMİR 

08 Nisan 2018

Nereye Gitti Bu Öğretmenler?


Nereye Gitti Bu Öğretmenler?

Atalay Girgin*

Öğretmenlik ve öğretmenler… Hakkında doğrularla yanlışların bu denli çok konuşulduğu kaç alan, kaç meslek vardır? Hem de yanlışların doğruymuş gibi telaffuz edildiği… Doğruların ise telaffuz edilmesinden hoşlanılmadığı…

Düşünün bir kez: Her ikisi üzerine de ilgili ilgisiz, yetkili yetkisiz, neredeyse herkesin söyleyecek bir sözü vardır. Kimileri ne denli meşakkatli bir iş yapıp ne denli az kazandığından dem vurur öğretmenlerin.

Oysa öğretmenlik ne ücreti az diye yapılmayacak ne de parası çok ya da “Hiç yoktan iyidir. İdare eder” denilerek kapılanılacak bir iştir.

Devlet ricali içindeyse sıfatına, statüsüne, makamına ve oturduğu koltuğun ardına sığınan birileri de  “laf söyledi bal kabağı” misali az çalışıp çok tatil yaptığından söz edip, bir biçimde öğretmenlere verilen paranın fazla olduğunu ima eder. Öğretmenlerin hangi koşullar altında çalıştığını düşünmeden… Ve iş gelip ekonomiye düğümleniverir.

Peki; işin aslı öyle midir? Her şey bu denli basit ve bu denli ekonomiye, alınan ya da verilen ücrete mi endekslidir?

06 Nisan 2018

Öğretmenlerin Cumhuriyet "Aşk"ı Neden ve Nasıl Bitti?


Öğretmenlerin Cumhuriyet “Aşk”ı
Neden ve Nasıl Bitti?
Atalay Girgin

Elin ağzı kese değil ki büzesin! Derler de derler: “Mutlu aşk yok”muş! “Her aşk biter”miş! Sizin ki nasıl bilmem.

Ancak başlıktaki “Cumhuriyet” kavramı sizi yanıltmasın! Cumhuriyet gazetesinden söz etmiyorum.  Öğretmenlerin  büyük bir çoğunluğunun, artık Cumhuriyet okumayı bırakmalarından, hatta doğru dürüst gazete alıp okumamalarından da… Aksine  Türkiye  Cumhuriyeti'nden söz ediyorum.

Her Şeyin Bir Sonu Vardır

 Her şeyin, her tekil varlığın bir sonu vardır. Tekil varlıklar arası kurulan tekil ilişkilerin de…

Bu durum, tıpkı tek tek insanlar arasında kurulan ilişkiler gibi, insanların kurumlarla kurduğu ilişkiler için de geçerlidir. Bu ilişkilerin adına ister karşılıksız, ödünsüz, gölgesiz ve çırılçıplak yaşanan bir aşk deyin; isterse karşılıklı menfaat ya da  dostluk  deyin; isterse mecburiyet... Hepsinin şu ya da bu nedenle mutlaka bir sonu vardır.
Ayrı dünyalara ait öğretmenlerle Cumhuriyet ilişkisi de bu sondan kaçamamıştır.

Elbette genellemelerin tehlikeli olduğunu bilirim. Bu konuda da istisna olanlar, nesnesini yitirmiş olsa da, bunu kavramadan Mecnun misali, Platonik bir ilişkiyi yaşadığını ileri süren ve buna inanan, “Hayır! Ben Cumhuriyete aşkla bağılıyım. Benim aşkım bitmedi, bitmeyecek!” diyen öğretmenler olabilir.

01 Nisan 2018

"SAVUNMA"NIN DA SAVUNMASI



İl Milli Eğitim Disiplin Kurulu Başkanlığı’na
“SAVUNMA”NIN DA SAVUNMASI


İLGİ: 08/03/2018 tarih ve 2018/15 karar nolu, 26 Mart 2018’de tebellüğ ettiğim yazınız hakkında.

Yukarıda tarih ve “karar no”su belirtilen yazınızda, hakkımda sözüm ona “sübuta erdiği” iddia edilen ve “Savunma”mdan1 cımbızlanarak tek tek çekilen sözlerimden dolayı, “657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 125/D-I (Amirine, mahiyetindekilere, iş arkadaşları veya iş sahiplerine hakarette bulunmak veya bunları tehdit etmek) maddesi gereğince 1 (BİR) YIL KADEME İLERLEMESİ DURDURULMASI cezası ile cezalandırılma”mın teklif edildiği belirtilerek, tarafınızca savunmam talep edilmektedir.

İş bu “Savunma”,talebiniz üzerine, aşağıdaki satırlar kaleme alınmıştır. Bilgilerinize arz olunur. 


Baştan belirteyim ki tarafıma isnat edilen sözüm ona suçların tamamı hem dipnotta belirtiğim hem de ekte tarafınıza sunduğum 22 Şubat 2017 tarihli “Savunma”m üzerine bina edilmiştir. Bu “savunma” metni, kelimenin gerçek anlamında okuduğunu anlama özürlü birileri tarafından değerlendirilip “yarası olan gocunur” sözünü anımsatırcasına, metnin içinden bazı kelimeler ve söz öbekleri seçilerek şikayet konusu yapılmıştır. Bu soruşturmayı yürütenler de şikayeti yapanların sıfatına, statü ve makamına hürmeten olsa gerek ki o kişi ya da kişilerin, okuduğunu anlayabilen kişiler olduğunu varsayarak, suç isnadını bunun üzerine kurmuşlar ve benim “idareyi” başta “zerzevat” olmak üzere bir dizi sözle itham ettiğim, dahası hakaret etiğim sonucuna varmışlardır.

Ne var ki bu sonuç yanlıştır. Bir düşünürün “Yanlış hayat doğru yaşanmaz” sözünü anımsatırcasına, yanlış anlamalar sonucu yapılan şikayetler de bu yanlış anlamayı doğru kabul ederek tesis edilen hükümler de doğru değildir.

Öte yandan şunu asla unutmayın: Hiç kimseye savunmasından, savunması sırasında telaffuz ettiği sözlerden dolayı ceza verilemez.  Çünkü savunma, “Yargı mercileri veya idari makamlar nezdinde yapılan yazılı veya sözlü başvuru, iddia ve savunmalar kapsamında, kişilerle ilgili olarak somut isnatlarda ya da olumsuz değerlendirmelerde bulunulması halinde ceza verilemez” hükmüyle yasal teminat altına alınmıştır. Kaldı ki benim “Savunma”mda şu diye gösterilen ya da gösterilebilecek hiçbir kişi ya da kişilere, kurum ya da kuruluşa da herhangi bir hakaret dahi söz konusu değildir.

Sizlerin okuduğunu doğru anlayabilen kişiler olduğunuzu umarak, yani şikayeti yapanlar ve onları izleyenler gibi okuduğunu anlama özürlü kişilerden olmayacağınıza güvenerek, sırasıyla aşağıdaki açıklamaları yapacağım. Lütfen bu açıklamaları tarafıma isnat edilen suçlamaların kaynağı olan “Savunma”mı gözden ırak tutmadan ve dikkatle okuyarak değerlendirmenizi dilerim.

Öğretmene Savunma Cezası


Öğretmene Savunma Cezası

Öğretmene bir disiplin soruşturması nedeniyle kendisinden istenen savunmasından dolayı ceza verilebilir mi? 

Bu soruya iki cevap verilebilir: Birincisi yasayla güvenceye alınmış “Savunmanın dokunulmazlığı” kapsamı içerisinde ve buna riayet etmek koşuluyla, ceza verilemez.

İkincisi ise burası Türkiye’dir, içerisinde yaşadığımız dönemde, liyakat değil, bilumum torpil, kayırmacılık, siyasi hesap, vb. üzerinden ve birilerine el pençe durarak yetkili makamlara getirilmiş olanlardan her şey beklenir, denildiğinde ise savunmaya ceza verilebilir. Hatta verilebilir değil, verilir. Çünkü yukarıdaki sayılan özelliklere sahip kişiler, oturtuldukları makam ve koltuklara istinaden kendilerine verilen sıfat ve statülere dayanarak kendilerini bir halt sanmaya başlarlar. Ve bir anda makama tanınan yetki ve selahiyetleri kendi kişiliklerine, güçlerine aitmiş gibi davranmaya girişirler. Bu tam da kendisini ve çevresindeki diğer insanları değeri ve değerleriyle kavramaktan aciz ilinek insanların tavrıdır.

İlinek İnsanın Encamı

Oysa her insanın, insan olmak bakımından değeri ve değerleri vardır. Bu ilinek insanlar içinse değeri olan yalnızca sıfatlar, statüler ve makamlardır. Eğer kendi sıfat, statü ve makamlarını sizinkinden üste görüyorlarsa size tepeden ve küçümseyerek bakarlar. Eğer durum tersiyse, o zaman da size yaranabilmek için her şeyi yapmaya amadedirler. Size yaranabilmek, birilerinin lütfuna sığınarak oturdukları koltukları koruyabilmek için, karşınızda el pençe divan durmaktan, elinizi ayağınızı öpecek denli eğilmekten kaçınmazlar. Hal böyle olunca, “Savunma”dan dolayı şikayet de ceza da kaçınılmazdır. Bunlar için, yasa masa hak getire türünden teferruata dönüşür.

Toplumsal çözülme ve kültürel çürümenin tepeden tırnağa arz-ı endam eylediği yerde bunlar kaçınılmazdır. Çünkü toplumsal çözülme ve kültürel çürümenin etkisinden azade kalmaya, değer erozyonundan kurtulmaya ne siyaset ve ekonomi, ne yargı ve din, ne de bunun panzehiri olabilecek eğitim, vb. yeteneklidir. Yani, ne denli direnç gösterirse göstersin öğretmenler ve eğitim kurumu yöneticileri de değer erozyonuyla kendisini gösteren kültürel çürüme sarmalının pençesine düşer. Düşmemek için direnenler de ya cezalandırılır. Ya da ödülle bu sürecin parçası kılınır.

Peki; Yasa Ne Söylüyor?

Bundan dolayı biz, dokunulmazlığı yasayla güvence altına alınmış olan "savunma" maddesine dönelim: Söz konusu yasa, yani TCK.’nın 128. Maddesi, Anayasa’ya dayanarak der ki “Yargı mercileri veya idari makamlar nezdinde yapılan yazılı veya sözlü başvuru, iddia ve savunmalar kapsamında, kişilerle ilgili olarak somut isnatlarda ya da olumsuz değerlendirmelerde bulunulması halinde ceza verilemez”.

Yasanın, “kişilerle ilgili (…) olumsuz değerlendirmelerde bulunulması halinde” bile “ceza verilemez” hükmüne rağmen, idare, “Savunma”sında “şu” diye gösterilen ya da gösterilebilecek bir kişiye hakaret, tehdit, küfür olmadığı halde, bu satırların yazarına karşı soruşturma açmıştır. İdarenin şikayeti sonucu açılan soruşturma sonunda da 125/D-I maddesi gereği de “Bir yıl kademe ilerlemesinin durdurulması cezası” ile cezalandırılması teklif edilerek “İl Milli Eğitim Disiplin Kurulu”na sevk edilmiştir. Bir mucize olmazsa önümüzdeki günlerde ceza da verilecektir.

Neylersiniz ki “Savunmanın dokunulmazlığı”yla ilgi yasaya rağmen burası, birilerinin lütfuna mazhar olarak sıfat, statü ve makam sahibi olarak koltuğa oturanların yasa masa, mahkeme kararı dinlemedikleri bir ülkeye dönüşen Türkiye’dir. Burada egemenler ve onların “hık” deyicileri kendi yaptıkları yasaları, kendileri çiğnemekte mahirdir.

Lakin, unutulmasın ki var olan her şey yok olmaya mahkumdur ve bugünler de gelip geçicidir. Ve hiç kuşkunuz olmasın er ya da geç geçecektir! 



 1-) Soruşturmaya konu edilerek cezalandırılmam istenen "Savunma". Okuyun ve sizler karar verin: SAVUNMA
  2-) Yukarıdaki dipnotta yer alan "SAVUNMA" üzerine açılan soruşturma kapsamında sunduğum metin: Okuyun ve siz karar verin kimin suçlu olduğuna: "SAVUNMA"NIN DA SAVUNMASI